RECENZJA. Dante wyobrażał sobie Czyściec jako górę o kształcie ostrosłupa z ściętym szczytem, której jeden biegun wznosi się wśród oceanu. Na całej jej wysokości rozłożonych było 11 kolistych tarasów, 4 dolne jako rodzaj przedsionka, kolejne były Czyśćcem właściwym. Na każdym dusze oczyszczały się z jednego z grzechów głównych. Ten zestaw wyobrażeń Ewa Wycichowska w swoim spektaklu w Teatrze Logos włącza w spójny język sceny, w którym ruch jest ważny, ale nie najważniejszy. Pisze Łukasz Kaczyński.
RECENZJA. Byli sobie dziewczyna i chłopak, bardzo młodzi oboje, ona tęskniąca do swego byłego, on z oczekiwaniami za dwoje. Ale im nie wyszło. A może wyszło, bo czasami z emocjami jest jak z gonieniem króliczka.
RECENZJA. Byli sobie dziewczyna i chłopak, bardzo młodzi oboje, ona tęskniąca do swego byłego, on z oczekiwaniami za dwoje. Ale im nie wyszło. A może wyszło, bo czasami z emocjami jest jak z gonieniem króliczka. "Pierwszy raz" w Teatrze Nowym recenzuje Małgorzata Karbowiak.
RELACJA. Ukłon w stronę przeszłości i duchów miejsca, dobra atmosfera i uzdolnieni młodzi gniewni - po inauguracji sezonu artystycznego w AOIA zapowiada się sezon pełen prezentacji zadziornych artystów i realizacji niebanalnych projektów. Pisze Paulina Ilska.
Działający w Manufakturze Teatr Mały ma już 10 lat. Przez ten czas pod dyrekcją Mariusza Pilawskiego przygotował wiele zróżnicowanych gatunkowo i formalnie premier i dorobił się wiernej publiczności. 20 września w siedzibie teatru odbyły się uroczyste obchody jubileuszu, połączone z premierą "Antygony" Sofoklesa, najnowszej propozycji zespołu. Po premierowym pokazie przedstawienia w reżyserii dyrektora otrzymał on medal Gloria Artis.
Przed niedzielnym pokazem "Róży jerychońskiej" w Teatrze im. Jaracza w Łodzi wręczono Złote Maski za sezon 2018/2019. To już 28. edycja nagrody łódzkich recenzentów teatralnych. Wśród laureatów jest m.in. Konrad Dworakowski, do niedawna dyrektor Teatru Pinokio w Łodzi. Pełen werdykt kapituły i jej skład przedstawiamy poniżej.
ŁÓDŹ 4 KULTUR/RECENZJA. Podstawowa prawda o świecie, który Coetzee próbuje pokazać, brzmi: bolesną konieczność przystosowania się i akceptacji, przyzwolenia na zło i bezprawie, na hańbę świata można o tyle tylko tolerować, o ile godnie zaakceptuje się nieodwołalność jego zła. Sensualność doznań i materialna strona doświadczenia to dla Coetzeego podstawa do snucia refleksji moralnym uwikłaniem człowieka w świat. Stąd w przedstawieniu z Teatru Ludowego sceniczne działania są właśnie jak najbardziej konkretne, cielesne, odczuwane fizycznie. Pisze Michał Lachman.
RECENZJA. Na początek – scena zbliżenia dwojga małżonków, potem napięcie rośnie. Inicjacja seksualna nastolatki i jej przysposabianie na luksusową prostytutkę; nauka języka, chodzenia, stylu, wreszcie sposób osiągania perfekcji, hm hm, warsztatowej.
Handel żywym towarem, przymusowa prostytucja i współczesne niewolnictwo to tematy rzadko podejmowane we współczesnym teatrze. Tego niełatwego zadania podjął się Waldemar Zawodziński, reżyserując „Różę jerychońską” w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi. Premiera już 20 września. W głównej roli Agnieszka Więdłocha.
