Nie żyje Piotr Bikont, związany z łódzkim środowiskiem kulturalnym reżyser filmowy i teatralny, dziennikarz, znany krytyk kulinarny. W łódzkich teatrach wciąż grane są przedstawienia przez niego wyreżyserowane.
[RECENZJA] Wojciech Bruszewski, ważny artysta wizualny, związany z łódzkim środowiskiem awangardowym, napisał swoją jedyną sztukę teatralną „Dryl” w końcowej fazie choroby nowotworowej. Zgłosił ją do drugiej edycji krajowego konkursu „Komediopisanie” na współczesny tekst komediowy w Teatrze Powszechnym w 2009 roku.
Zakończył się XVII Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej Dwa Teatry. Nagrodę za za najlepszy scenariusz słuchowiska radiowego, będący adaptacją dzieła literackiego, wręczono Andrzejowi Bartowi, reżyserowi słuchowiska "Fabryka muchołapek" na podstawie książki jego własnego autorstwa.
Paweł Gabara, dyrektor naczelny Teatru Wielkiego w Łodzi, został dziś (22 czerwca 2017 r.) odwołany ze stanowiska. Decyzję podjął Zarząd Województwa Łódzkiego.
Teatr Muzyczny w Łodzi wchodzi w kolejny etap prac nad jednym z najbardziej popularnych musicali wszech czasów. "Nędzników" wyreżyseruje Zbigniew Macias, ceniony śpiewak, szef artystyczny tej łódzkiej sceny. Teatr Muzyczny zawita też ze spektaklami do... więzienia.
RECENZJA. To przedstawienie może sprawiać kłopot. Odbiorczy. Kamila Sammler w tak znaczącym stopniu wypełniła osobistymi odniesieniami oparty na tekście Elfriede Jelinek monodram „Cień”, że pewne dość widoczne niedomagania tracą na znaczeniu. Ale czy można całkiem nie liczyć się z nimi? Czy bezpośredniość przekazu może unieważnić kształt „przekaźnika”?
Tradycyjnie, tuż przed wakacjami, Teatr Pinokio w Łodzi wystawia spektakl „Pippi Pończoszanka” (reż. Konrad Dworakowski) w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi i tym samym rozpoczyna wakacyjne tournée po Polsce z namiotem cyrkowym.
Czy Waldemar Zawodziński wróci do Teatr im. Jaracza w Łodzi? Związek zawodowy aktorów wydał oświadczenie, w którym wskazuje wieloletniego dyrektora artystycznego jako remedium na "pogłębiający się" kryzys w Teatrze.
„Księga dżungli” Bernda Ogrodnika to doświadczenie rzadkie nie tylko jak na teatr dla dzieci czy teatr lalek. Ogrodnik mówi do widza nie jak z wiecowej mównicy czy ambony, raczej spokojnym szeptem, wierząc w zmysł słuchu widowni. Nawet jeśli nie jest to słuch absolutny.
