Tekst Michała Pabiana odwołuje się do spotkań z psychiatrami. Analizuje perspektywę ulgi, jaką może przynieść uznanie symptomów niedopasowania do kanonu za chorobę. Przestrzeń intymnych rozmów przeplata się tu z symboliką współczesnych terapii. Co definiuje nas dziś jako zdrowych lub chorych? Czy „zaburzenia” w przyjętych sposobach funkcjonowania są objawami choroby, czy wyrazem buntu? Tragifarsa mówiąca o dyktaturze szczęścia i sukcesu prowokuje do refleksji nad rolą jednostki w świecie pełnym oczekiwań oraz nad tym, czy w dzisiejszych realiach normalność jest w ogóle możliwa.

Dramaturgia – Michał Pabian, reżyseria – Ruslán Viktorov, scenografia, kostiumy – Maks Mac, muzyka – Matthias Krüger, ruch sceniczny – Zuzanna Kasprzyk, reżyseria światła – Damian Pawella. Występują: Karolina Bednarek, Barbara Dembińska, Paweł Kos, Halszka Lehman, Mirosława Olbińska, Paulina Walendziak, Antoni Włosowicz, Maciej Bisiorek (gościnnie).